Τα Σάββατα!

Σαββατα...το έχεις συνδιάσει με έξοδο ποτό και πολλά ξεφτιλίκια..κάνω λάθος;οι περισσότεροι αν όχι όλοι περιμένουν ένα Σάββατο για να βγουνε να πιούνε το ποτό τους..και τι καταλαβαίνουν;κλεινοντε σε ένα κλαμπ προσποιούνται ότι διασκεδάζουν κάθονται μέχρι πρωίας πίνουν τόσο όσο να ξεχάσουν ποιοι είναι και τι κάνουν...το έχω ζήσει,το έχω κανεί δεν βγάζω την ούρα μου απ'εξω..αλλά νομίζω πως ξέρω που και ποτέ θα τα κάνω...βέβαια υπάρχει και η άλλη επιλογή...η επιλογή του σπιτιού...Σάββατο βράδυ σπίτι με την παρεα σου παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια και χαρτιά μέχρι πρωϊ με μια ρετσίνα ακουμπισμένη στο πάτωμα...Επιλογή 3η εσυ και ο άνθρωπος σου σπίτι βλέποντας αγκαλιά ταινία να σας παίρνει ο ύπνος στο μικρό καναπέ του σπιτιού και να ξυπνάτε πιασμένοι στη μέση της νύχτας..δίνοντας ένα φιλί και όλα να περνάνε..4η και τελευταία επιλογή,εσυ,ο εαυτό σου και μόνο..κλεισμένος ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους να κοιτάς τηλεόραση,να κοιτάς χωρίς να παρακολουθείς..και εκει είναι που περνάν 1000000 σκέψεις από το μυαλό σου...δε μπορείς να κανείς κάτι άλλο γιατί είσαι μόνος..βλέπεις όλοι γνωστοί και "φίλοι"είναι έξω και "κάνουν"πως περνάνε καλά...ίσως βλέποντας τους αναρωτιέσαι εγώ γιατί;;γιατί να μην πνίξω την πλήξη και την μοναξιά μου στην ψεύτικη διασκέδαση τους όπως οι άλλοι;;Ίσως γιατί έχω επιλέξει που και με ποιόν θα είμαι..Και κάπου εκεί κλείνεις τα μάτια και ταξιδεύεις άλλου..

Aν όχι μοναξιά τότε τι;

Πάντα με δίχαζε το γεγονός ότι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι ενώ αντίθετα όλη μας την ζωή την περνάμε παρέα με άλλους. Δύσκολο να αντιληφθείς και το γιατί αφού και η ίδια η ζωή είναι ένας κύκλος που προσπαθούμε παντοτινά να σπάσουμε ή και να βγούμε απ αυτόν κυρίως για να ξεχωρίσουμε και να δώσουμε φαγητό στην ματαιοδοξία μας. Μόνο που ξεκινάμε ένα νέο κύκλο γύρο από τον εαυτό μας, και ο καιρός περνάει, και ο κύκλος δεν σπάει, και η ζωή προχωράει και δεν μας αρκεί. Ε και μετά παλεύουμε να μην μείνουμε μόνοι μας και ανοίγουμε τον κύκλο για να καλύψουμε την μοναξιά μας. και μετά ξανά κάνουμε κύκλο... Και μετά σταματάς να λυπάσαι καταλαβαίνοντας πως η μοναξιά απαιτείται για κάθε σπουδαία ανακάλυψη!

Back in time

Back in time: Θα το ήθελες παραδέξου το..όλοι μας,και εγω περισσότερο..Το έχεις σκεφτεί σίγουρα...Το έχεις φανταστεί σίγουρα...Απλά και μόνο με μια κίνηση,έκλεισες τα μάτια και φαντάστηκες πως θα ήταν η ζωή σου αν επέστρεφες στο χρόνο..Πόσο θα ήθελες να αλλάξεις κάποια πράγματα;;Πολύ.Σκέψου αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω τι θα άλλαζες;Σίγουρα κάποιες κακές στιγμές,κάποια άτομα,κάποιες καταστάσεις,κάποιες συζητήσεις,κάποια γεγονότα που σε στιγμάτισαν και καταλήγεις να θες να αλλάξεις όλη τη ζωή σου διότι μέχρι τώρα ζεις με αυτό το "αν δεν"...Όλοι θα θέλαμε να είχαμε αυτή την ιδιότητα,όλοι θέλουμε να αλλάξουμε καταστάσεις που μας στιγμάτισαν,όποιος πει πως δεν θέλει τότε είναι ψεύτης...Βέβαια υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος..Να θέλεις να γυρίσεις το χρόνο πίσω για να ξανά ζήσεις τις ωραίες στιγμές..Να ξαναζήσεις καταστάσεις που σου έμειναν,φιλίες,παρέες,διασκέδαση,σκηνικά που δεν θα ξανά γίνουν,εκδρομές,διακοπές,μεθύσια,καφριλίκια,οικογενειακές στιγμές που είναι και το πιο σημαντικό σε όλο αυτό..Σκέψου τη ζωή σου χωρίς το "αν δεν"πιστεύω βαρετή,μίζερη και χωρίς ουσία..Η ζωή περνάει υπερβολικά γρήγορα όποτε ζήσε την όπως εσυ θες και νομίζεις χωρίς δισταγμούς....


Υ.Γ.Αν όμως επέστρεφες στο χρόνο και έπρεπε να αλλάξεις ένα πράγμα,τι θα άλλαζες;;
#Think about it!

Δυο "κλικ" πάνω-κάτω

"Κλικ" και ανάβεις το φως!πόσο όμορφα και ήρεμα όλα όταν τα βλέπεις.Ξέρεις τι βλέπεις μπορείς να ξεχωρίσεις πρόσωπα από πράγματα.Να συνειδητοποιήσεις που βρήσκεσαι και με ποιόν.Είναι και εκείνες οι  φορές που το να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι,σε τρομάζει.Καληνύχτα!"κλικ"ήρθε η ώρα πάλι για τις μαντέψιες και τις υποθέσεις..Μαύρο σκοτάδι,φως να διαπερνά από πουθενά.Είσαι μόνος!μονό κρεβάτι για σενα και το εγώ σου..Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα σίγουρο..Είσαι μόνος ή απλά νομίζεις πως είσαι μόνος;Όλοι το έχουμε νοιώσει και είμαι σίγουρη γι'αυτό..Τριγύρω κενό,δεν αρχίζει και δεν τελειώνει τίποτα δεν υπάρχουν όρια...ακούς φωνές ή νομίζεις;ακούς βήματα ή νομίζεις;Ακούς;Πιο έντονα συναίσθηματα στο σκοτάδι..Υπάρχει βέβαια και εκείνη η περίπτωση που θες τόσο πολύ το σκοτάδι,θες τόσο πολύ να μην ξαναδείς και να ξανακούσεις κανέναν,θες απλά να είσαι μόνος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και απλά να κοιτάζεις τριγύρω και να βυθίζεσαι ακόμη πιο πολύ στις σκέψεις σου.Να κοιτάζεις το "τίποτα".Σκοτάδι και φως, ένα on/off και όλα ξεκινούν ή αντίστοιχα τελειώνουν. 

Μια κλοτσιά και πάμε πάλι

Πιστεύοντας λιγότερο στην τύχη και περισσότερο σε συγκυρίες δέχομαι πως κάποια πράγματα απλά έρχονται χωρίς απαραίτητα να τα επιδιώκουμε ούτε καν να τα επιζητούμε. Εκεί μετράμε και ζυγίζουμε διαόλους και στοιχειά μέσα μας για να τεστάρουμε και λίγο-πολύ που μπορούμε να φτάσουμε. Αλήθεια όμως πόσο από τον εαυτό μας θυσιάζουμε κάθε φορά χωρίς να μας εγγυηθεί κανένας τίποτα για όλα όσα θα έρθουν, δίνοντας απλά μία κλοτσιά και πάμε πάλι απ την αρχή; Και βασικά πόσο από τον εαυτό μας θα έχει απομείνει στο ενδεχόμενο μιας ακόμα κλοτσιάς.

Dreams

Μην άνησυχεις όλα τελειώνουν,από τη στιγμή που κλείνεις τα μάτια έχεις ένα προνόμιο κάποιες φορές καλό κάποιες κακό.Ονειρευσαι.Αυτό συμβαίνει κάθε μέρα άσχετα αν δεν το θυμάσαι και κρατάει λίγο άσχετα αν δεν το καταλαβαίνεις.Ποσες φορές ξύπνησες νομίζοντας ότι το ζεις;πόσες φορές ξύπνησες φοβισμένος;τρομαγμένος;Πόσες φορές φοβήθηκες να ξανά κοιμηθείς;ή πόσες φορές θέλησες να κοιμηθείς για να δεις το ίδιο όνειρο;πόσες φορές ευχήθηκες να ξαναδείς το ίδιο όνειρο;Όλα αυτά πολλές φορές..Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι είναι τα όνειρα;Πως προκύπτουν;Γιατί βλέπεις όλα αυτά;Εξήγησέ  μου πως γίνεται να βλέπεις όνειρο μέσα στο όνειρο;Να θελεις να ξυπνήσεις γιατί είδες κάτι κακό και να μην μπορείς,ανοίγεις τα μάτια και συνειδητοποιείς πως βρησκεσαι ακόμη σ αυτό τον παράξενο και αλλόκοτο κόσμο.πως μπορείς να ξεφύγεις όμως;Λένε απλά ότι ήταν ένα κακό όνειρο σωστά;Έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν όλα αυτά που ονειρευσαι κάποια στιγμή θα τα ζήσεις;Ή μπορεί κάποια στιγμή σε κάποια άλλη ζωή να τα έχεις ζήσει..Ο άνθρωπος το πιο παράξενο ον,σε κλάσματα του δευτερόλεπτου με ένα "τσακ"επιστρέφει 20,30,40,50 και 60 χρόνια στο παρελθόν και θυμάται...Για μένα....Η ανθρώπινη μνήμη είναι το γρηγορότερο πράγμα στον πλανήτη...Αρκετά όμως.

S for Smile!

Η ζωή  καλώς ή κακώς είναι ένα παιχνίδι ή θα τους παίξεις ή θα σε παίζουν,η επιλογή είναι πάντα δίκη σου....ζήσε τη στιγμή,ζήσε την κάθε μέρα σαν να μην υπάρχει αύριο,να γελάς,να διασκεδάζεις ακόμη και να κλαις και αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι.Εκκνευρίζομαι να βλέπω γύρω μου μίζερους άνθρωπος,μέσα στο άγχος και την κλάψα.Ναι δεν λέω υπάρχουν πρόβλημα στην Ελλάδα του 2017 το δέχομαι,αλλά με νεύρα,γκρίνια και άγχος δεν θα λυθούν.Έχετε σκεφτεί πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν όλοι είμασταν χαρούμενοι,καλοσυνάτοι και ευγενικοί με τον συνάνθρωπο μας.Στην Ελλάδα του 2017 όλοι κοιτάνε να σε φάνε,προσπαθούν να δείξουν με ότι μέσο έχουν πως είναι καλύτεροι σου,παλεύουν ποιος είναι πιο όμορφος,ποιος έχει περισσότερα λεφτά και ποιος έχει πιο όμορφα και ακριβά ρούχα.Με αυτό τον τρόπο έχουν χάσει το νόημα της ζωής και όλη την ουσία του να ζεις.Λίγοι είναι αυτοί που εκτιμούν τη ζωή και τον τρόπο ζωής που κάνουν.Δε χρειάζονται πολλά πράγματα,μια βόλτα στη θάλασσα με τα μάτια που αγαπάς..Άσε την ζωή που κανείς και ψάξε την ζωή που χάνεις. 

Μυστήρια και Τρομακτική!

Η ώρα 15:00 το μεσημέρι,κάθομαι μόνη μου στην παραλία και χαζεύω την θάλασσα.Ένα ελαφρύ κύμα σκάει στην ακτή και γω ταξιδεύω ή μάλλον η θάλασσα ταξιδεύει εμένα.Πόσο όμορφη και ταυτόχρονα τρομακτική γιατί στο βάθος της κυριαρχεί αυτό το μπλέ σκούρο χρώμα που δεν σε αφήνει να δεις την ομορφιά της.Είσαι στη μέση του πουθένα και σιγά σιγά βυθίζεσαι,τριγύρω δεν υπάρχει τίποτα δεν μπορείς να πιαστείς από πουθενά για να ανέβεις στην επιφάνεια.Τελικά ανεβαίνεις και συνειδητοποιείς πως βρήσκεσαι μόνος δεν είναι κανείς δίπλα σου να σε βοηθήσει.Παλεύεις να φτάσεις στην ακτή και πρέπει να το κάνεις,αν όχι θα βυθιστείς και πάλι στο χάος.Τα καταφέρνεις κοντεύεις στην ακτή και διακρίνεις μια φιγούρα ανθρώπου,προσπαθείς να φωνάξεις για βοήθεια κολυμπάς όσο πιο γρήγορα μπορείς για να τον φτάσεις,εκεί που νομίζεις πως τον έχεις φτάσει αρχίζει να απομακρύνεται και φεύγει χωρίς να ρίξει καμια μάτια πίσω του και εκεί που απογοητεύεσαι συνειδητοποιείς πως έχεις φτάσει στην ακτή σώος.Η φιγούρα αυτή που επιλέγω για την δική μου μίκρη αυτή ιστορία είναι ο ίδιος σου εαυτός.Ήρθε η ώρα να πάρω το βλέμμα μου από την θάλασσα όσο δύσκολο και αν είναι,καλό μεσημέρι.

ANAΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Υπάρχουν κάποιες ερωτήσεις που ξέρεις πως δεν θα απαντηθούν ποτέ.Ερωτήσεις που ταλανίζουν τους ανθρώπους εδώ και πάρα πολλά χρόνια.Τι είναι σωστό και τι λάθος;Ποιό είναι ηθικό και πιο ανήθικο;Tι είναι φυσιολογικό και τι ανώμαλο;Καρδιά ή λογική,τ είναι πιο δυνατό;Sex ή έρωτας;Δεξιά ή αριστερά;Aν εσύ ξέρεις ποιος είσαι και τι θες δεν σε ενδιαφέρει ποια κατεύθηνση θα ακολουθήσεις.Για μένα δεν υπάρχει καλό ή κακό,διότι εμείς οι ίδιοι οριζουμε τι είναι καλό και τι κακό.Ίσως πρέπει και όλοι εσείς να αρχίσετε να σκέφτεστε λογικότερα και πιο χαλαρά τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας.Δεν χρειάζεται να κατακρίνουμε τον συνανθρωπό μας επειδή έιναι διαφορετικός από εμάς ή μαλλον θα το θέσω καλύτερα,επείδη πιστεύω πως και το αν είσαι ή δεν είσαι διαφορετικός δεν μπορεί να το απαντήσει κανείς εκτός από σένα,δεν πρέπει να δείχνουμε τον συνάνθρωπό μας με το δάχτυλο επειδή νομίζουμε ότι είναι διαφορετικός από μας.Πιστεύουμε ότι είναι διαφορετικός γιατί είμαστε κλειστόμυαλοι,οπισθοδρομικοί και προκατειλημμένοι.Αυτό κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει,πρέπει να καταλάβουμε και να το πιστέψουμε πως όλοι είμαστε ίδιοι και δεν διαφέρουμε σε τίποτα.Επιτέλους ζούμε στον 21ο αιώνα πρέπει να αλλάζουν τα πράγματα θέλοντας και μη προχωράει η ζωή και η κοινωνία που ζούμε.Όλα αλλάζουνε και τίποτα δεν μένει ίδιο.Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω την "πηγή" μου όπως λέμε εμείς οι δημοσιογράφοι,λοιπόν το ερέθισμά μου για το κείμενο αυτό ήταν μια δημοσίευση στο Facebook του Κωνσταντίνου Σακουλά!

Όλα γυρίζουν σαν τρελά!

Είναι αυτές οι περίεργες ώρες για τις όποιες έχω ξαναμιλήσει.Πεφτεις για ύπνο και προφανώς αυτό σου παίρνει ώρα.Θα εξηγήσω το γιατί αμέσως..Νομίζω όλοι το κάνουμε αυτό όλοι σκεφτόμαστε κάποια πράγματα πριν κοιμηθούμε...Θα μιλήσω όμως για μένα και από προσωπική άποψη πιστεύω πως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να χαλαρώσεις και να κοιμηθείς...Χαρακτηρίζω αυτές τις ώρες "περίεργες"γιατί τότε έχεις το χρόνο να σκεφτείς τα πιο τρέλα πράγματα.Πράγματα που έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου και άθελα σου ή άσυναισθητα σου πετάγονται ξαφνικά και σου χτυπάν την πόρτα..Δεν  ξέρεις αν πρέπει να ανοίξεις ή όχι,το σκέφτεσαι..Ξαφνικά  παίρνεις την απόφαση να ανοίξεις και βλέπεις την πιο τρελή,χαζή,περίεργη,αλλοκοτη και παράξενη σκέψη σου.Έρχεται  απρόσκλητη και σου φέρνει τα πάνω κάτω στο μυαλό σου,όλα γυρίζουν σαν τρέλα και προσπαθείς κάπως να τα ισορροπήσεις.μπλέκεις καταστάσεις και πρόσωπα που δεν φαντάζοσουν ποτέ ότι μπορούσαν να συνδιαστούν..πάντα σε τέτοιες σκέψεις ο εαυτός σου είναι ο πρωταγωνιστής και πάντα ο καλός,οι κακοί δεν χωράνε σε αυτές τις σκέψεις..Γιατί θα έφερνα στο μυαλό μου συγκεκριμένα άτομα που έχω πάψει να σκέφτομαι,είναι οι λεγόμενοι "δαίμονες"που ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο μου.Θα μου χαλούσαν αυτές τις περίεργες και παράλληλα όμορφες σκέψεις...Ώρα όμως να κλείσω τα μάτια και να τα ξεχάσω,ως αύριο που θα πέσω πάλι για ύπνο,καληνύχτα.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Πάντα και παντού θα υπάρχει ο εξωτερικός παρατηρητής.Σε  αυτή την περίπτωση ο εξωτερικός παρατηρητής είμαι εγώ.Φτάνει εκείνη η στιγμή της ημέρας  που "χάνομαι" στις σκέψεις μου  και "ταξιδεύω το εγώ μου" και όπου και να βρίσκομαι παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου.Η αλήθεια είναι πως μου φαίνονται όλοι τους πολύ παράξενοι και αλλόκοτοι...Όλα ξεκινούν από τον τρόπο που περπατάνε,τον τρόμο που ντύνονται,τον τρόπο που μιλάνε,στον τρόπο που κινούν τα χέρια τους ακόμη και τον τρόπο που ανάβουν το τσιγάρο τους.Κάποιες φορές όμως είναι και αστείοι γιατί τους βλέπεις χωρίς να ακούς τι λένε και ο τρόπος που μιλάνε στον συνόμιλητή τους είναι τόσο παραστατικός που βάζω μόνη μου τα γέλια.Υπάρχουν όμως και  κάτι πρόσωπα που χάνεσαι στο βλέμμα τους και σκαλώνεις στο χαμόγελο και τα μάτια τους ίσως γιατί έχουν αυτό το μελαγχολικό βλέμμα που αναρωτιέσαι πως θα γίνει να μπώ στο μυαλό τους και να μάθω τι σκέφτονται...Πράγμα αδύνατο όμως..Τα πιο ωραία πρόσωπα για μένα όμως είναι τα αθώα...Τους ρίχνεις μια ματιά στα φευγαλέα και σε κάνουν να θές να μείνεις σε αυτές τις φάτσες..Δεν είναι άλλες από τα πρόσωπα των μικρών παιδιών που φωτίζουν όλους όσους βρίσκονται γύρω τους.Πρόσωπα γλυκά,χαρούμενα,παιχνιδιάρικα κατσούφικα και παραπονιάρικα μόνο όταν τους πέσει το παγωτό τους.Θα μου άρεσε κάθε φορά που "χάνομαι" να βλέπω τέτοιες φάτσες,από την άλλη όμως δεν θα υπήρχε αυτή η περιέργια που έχω εγώ να καταλαβαίνω και να ψυχολογώ τους ανθρώπους  μόνο με μια ματιά...Είναι ένα παιχνίδι που παίζω με τον εαυτό μου δεν ξέρω και δεν θυμάμαι πως προέκυψε  αλλά εμένα μ αρέσει ίσως γιατί νιώθω η σκιά του περαστικού,με κουβαλάει μέχρι να έρθει η ώρα να "ξυπνήσω",να φύγω από τον δικό μου κόσμο και να επιστρέψω στον αληθινό όσο και αν δεν το θέλω..

"ΔΑΙΜΟΝΕΣ"

Μέτά από αρκετό καιρό ήρθε η ώρα να γράψω ξανά.Είναι πολλά εκείνα για τα οποία θέλω να μιλήσω ή στην συγκεκριμένη περίπτωση να γράψω.Σήμερα όμως θα επικεντρωθώ σε ένα θέμα,το οπόιο είναι η διπροσωπία.Κάποια στιγμή θα έγραφα για αυτό και να που ήρθε αυτή η μέρα.Λοιπόν,τη διπροσωπία προσωπικά την θεωρώ το μεγαλύτερο "κακό" πάνω σε έναν άνθρωπο,κάποιοι το θεωρούν ελάττωμα αλλά παιδία μεταξύ μας δεν είναι.Έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους στη ζωή μου,πολλόι από αυτούς είχαν αυτό το "κακό".Θα το χαρακτήριζα ώς έναν"δαίμονα" που εμφανίζεται όποτε γουστάρει,όποτε θέλει να κάνει κακό.Συγκεκριμένα πολλοί από αυτόυς ήταν φίλοι μου,ήταν στη ζωή μου δεν ήταν απλοί γνωστοί,όμως άργησα να το καταλάβω ή μαλλόν δεν ήθελα.Η ώρα 15:30 το μεσημέρι και εγώ σκέφτομαι,σκέφτομαι και ξανά σκέφτομαι και μου έρχονται στο μυαλό εικόνες από άτομα που με πρόδωσαν,που προσπάθησαν να μου το παίξουν φίλοι και να με πλησιάσουν,ίσως για να κερδίσουν κάτι,ίσως για να με μειώσουν,ίσως,ίσως,ίσως.......Ίσως έφταιγα και εγώ που έδωσα αξία,έδωσα τη φιλία μου,έδωσα την συμβουλή μου,έδωσα τη βοήθειά μου,έδωσα ακόμη και την αγάπη μου σε αυτά τα άτομα.ΔΕΝ ΈΠΡΕΠΕ ΌΜΩΣ.Έπαιξαν μαζί μου πολύ καλά,έρχόταν στην επιφάνεια ο"δαίμονας",πλησίαζε και εγώ συνέχιζα να είμαι μαζί του και το καταλάβαίνω τώρα που έχω σταματήσει να τον κοιτάζω στα μάτια.Τον συναντώ ξανά θέλοντας και μη και συνεχίζει ακόμη να το παίζει καλός μπροστά μου και πίσω από την πλάτη μου με "θάβει" και με μειώνει στους γύρω του.Αυτά τα διπρόσωπα άτομα νομίζουν ή πιστεύουν πως μπορούν ακόμη να με κοροιδέψουν και συνειδηοποιώ πως είναι άτομα χωρίς προσωπικότητα και χωρίς καμιά ουσία στη ζωή τους.Κλέινοντας,επιλέγω τη ζωή που θέλω να κάνω εγώ χωρίς κανέναν "δαίμονα¨τριγύρω,με άτομα αγνά και άτομα που με αγαπούν.



https://www.youtube.com/watch?v=j7RmTE0HTWM

Σκέψεις VOL ll

Είναι αυτές οι σκέψεις της στιγμής που προκείπτουν από κουβέντες που έχεις κάνει πρόσφατα και θες τόσο πολύ να τις εκφράσεις,που αν δεν τις πεις κάπου νομίζεις θα σκάσεις,θα εκραγείς.Οι μέρες οι οποίες ζούμε είναι περίεργες,ναι το δέχομαι έχουν αλλάξει οι καιροί.Δεν υπάρχουν πια άνθρωποι που θα πούνε καλή κουβέντα για σένα.Εντάξει,ας μην είμαι απόλυτη υπάρχουν κάποιοι που σε υποστηρίξουν αλλά είναι λίγοι.Όλοι κοιτάνε να σε "φάνε",να σε θάψουν και να σε κράξουν.Πολλές φορές φταίει η ζηλεία.Η ζήλεια που έχουν οι άλλοι για σένα επείδη είσαι καλύτερος τους.Σε βλέπουν να προκόβεις στην ζωή σου και απλά θα κοιτάξουν να πούνε πάντα κάτι κακό.Ας μην πάω μακριά ακόμα και στον τρόπο ντυσίματος που έχεις θα σε κράξουν και μετά από λίγες μέρες θα τους δεις να φοράνε κάτι παρόμιο με σένα.Είναι αυτή η ατάκα που λέω έγω "Η ζήλεια θα τους φάει".Όσο διαβάζεις αυτό το άρθο θα νομίζεις πως μιλάω για σένα ΚΑΙ ΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ λέω που απλά δεν έχεις προσωπική ζωή και απλά κοιτάς να σχολιάσεις τους άλλους να πείς την κακία σου.Είναι κακό να μην κοιτάς τη δική σου καμπούρα που προφανώς έιναι πιο άσχημη από τις άλλες για να μην προσπαθείς να την αλλάξεις.Υπάρχουν άτομα που σε βλέπουν να περνάς καλά και θέλουν να στο χαλάσουν.Υπάρχουν παρέες σαν τη δική μου και ναι δεν θα ντραπώ να το πω,που όσα χρόνια και αν περάσουν είναι τόσο δυνατή όσο στην αρχή και κάποιοι "απ'έξω"προσπάθησαν πολλές φορές να σπύρουν την διχόνια και να τη χαλάσουν,προφανώς δεν τα κατέφεραν.Και όλα αυτά γιατι;Γιατί υπάρχει μέσα τους η ζήλεια που ποτέ δεν θα έχουν παρέα ή φίλους που να μπορούν να στηριχτούν ο ένας στον άλλο.Άλλο θέμα αυτό και φοβάμαι ανοίγω μεγάλη κουβέντα γι'αυτό θα το αφήσω ώς έχει.

Ο Χρόνος!

Τικ τακ τικ τακ και ο χρόνος περνάει...Ο χρόνος έχει πολλά πρόσωπα,ο χρόνος είναι παιδί κλωτσαέι μια μπάλα και τρέχει από πίσω της αν μια στιγμη κουραστεί βρίσκει μια ελιά και κοιμάται στον ίσκιο της..Ο χρόνος είναι γιατρός και απόψε στον πυρετό πάλι ψήνεσαι της καρδιάς μου ο παλμός μες τις οθόνες τρέμει και αφήνεται..Κάποιοι αντιπροσωπευτικοί στίχοι από το τραγούδι "Ο χρόνος"του Παύλου Παυλίδη.Εν μέρη έχει δίκιο ο Παυλίδης εγώ όμως θα χαρακτήριζα το χρόνο "ύπουλο".O χρόνος λένε τα γιατρεύει όλα έγω δεν το ενστερνίζομαι απόλυτα αυτό το ρητό.Πιστεύω πως εμείς οι ίδιοι πρέπει να βρούμε τη δύναμη να πρόχωρήσουμε και να σταθούμε στα πόδια μας.Σίγουρα κάποιοι από εσάς έχετε διαφορετική γνώμη.Μου δίνεται όμως η ευκαιρία μέσα από αυτό το άρθρο να εκφράσω τη γνώμη μου,ποτέ δεν είπα πως είναι σωστή ή λάθος.Το θέμα είναι τι ορίζουμε εμείς σωστό ή λάθος.Ο χρόνος λοιπόν,είναι ύπουλος και θα εξηγήσω το γιατί.Μπορούνε πολλά πράγματα τα οποία θεωρείς δεδομένα να αλλάξουν μέσα σε ένα λεπτό.Μέσα σε ένα λεπτό χάνονται οικογένειες,φιλίες,σχέσεις,άνθρωποι ακόμη και πόλεις ολόκληρες.Μπορεί να βρεθεί απένατι μας και να μας καταστρέψει γι'αυτό κάποιος κάποτε είπε "Δεν πρέπει να υποτιμάμαι τον αντίπαλο".Πολλές φορές λες έλα μωρε θα το κάνω αύριο αυτό που έχω να κάνω σήμερα.Το αύριο και το μέλλον όμως γενικότερα είναι αβέβαιο.Γι'αυτό μην αφήνετε τίποτα για αύριο.

Σαν σβούρα

Ανέκαθεν το φθινόπωρο ήταν η εποχή μου απλά τα τελευταία χρόνια η άνοιξη μου έδωσε να καταλάβω γιατί με μισεί κι αυτή όπως εγώ. Πάντα θεωρούσα πως η άνοιξη είναι ότι ο κούκος στην γνωστή παροιμία,κακή παρομοίωση βέβαια αλλά ούτε η άνοιξη θα φέρει το καλοκαίρι μην το περιμένετε αργεί ακόμη. Με λίγα λόγια αυτή η εποχή απλά γουστάρει να μας κάνει ακόμα περισσότερο κυκλοθυμικούς δεν ξέρω πως αλλά τα καταφέρνει σχετικά εύκολα και μας παίζει σαν σβούρα.Είναι η εποχή που φερόμαστε ως μαριονέτες περισσότερο από κάθε άλλη φορά και όσο και να ο παλεύουμε κάποιοι από εμάς δεν θα αλλάξει! Αλλά που θα πάει θα ξημερώσει.

Σαράβαλο

Σκέψεις!

Πόσο δύσκολο πράγμα οι σκέψεις;Είναι αυτές που σε πάνε στο μέλλον και σκέφτεσαι πως θα είσαι σε 20 χρόνια από τώρα.Είναι οι σκέψεις του παρόντος,που σκέφτεσαι και λες πως θα πραγματοποιήσω τα όνειρα και τις προσδοκίες μου.Είναι όμως και οι σκέψεις που σε πάνε πίσω στο χρόνο και αναπολέις τα παιδικά χρόνια.Πόσο όμορφα και ξέγνιαστα χρόνια..Χωρίς υποχρεώσεις,ευθύνες,χωρίς οικομική κρίση,χωρίς κινητά και facebook.Διασκέδαζες και μόνο που έτρεχες ανέμελως στην πλατεία του χωριού και μόλις βράδιαζε ήξερες πως έπρεπε να γυρίσεις σπίτι.Σε σχέση με τώρα που αν δεν παεί η ώρα 12 το βράδυ δε μπορείς να βγείς γιατί τα club είναι άδεια.Τότε δεν σε ένοιαζε σε ποιον θα μιλάς,με ποιον θα κάνεις παρέα ή με ποιον θα είσαι στην ίδια ομάδα όταν έπαιζες ποδόσφαιρο.Και το αστείο είναι πως είχαμε ένα μικρό μυαλουδάκι που μπορούσε να κατακτήσει όλο το κόσμο.Οι μόνες υποχεώσεις που είχαμε ήταν να είμαστε στην ώρα μας για να παίξουμε.Καταλαβαίνω πως είναι λογικό όταν μεγαλώνεις να έχεις άλλα ενδιαφέροντα,το θέμα είναι να μεγαλώνεις στην ώρα σου.Μη βιαζεστε να μεγαλώσετε χάνεται αυτή η υπέροχη αθοώτητα.Βλέπω κοριτσάκια εν έτη 2017 να βίαζονται να μεγαλώσουν για να φορέσουν ψηλοτάκουνα,να πάρουν κινητό,να βγόυν σε club και να κάνουνε "σχέση".Ναι δεν λεω όλοι τα κάναμε,δεν βγάζω την ουρά μου απ΄έξω,αλλά κάπου στα 21 σου αντιλαμβλανεσαι πως έχεις χάσει πολλά ωραία πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις εαν δεν βιαζώσουν να μεγαλώσεις.Έχεις πλέον πολλά στο κεφάλι σου,φορτωμένο πρόγραμμα και σχεδόν καθόλου ποσωπικό χρόνο και φτάνει εκέινη η στιγμή της ημέρας που σκέφτεσαι πολλά,και ποτε είναι αυτή;Όταν ξαπλώνεις στο κρεβάτι.Όλα γυρίζουν σαν τρελά στο μυαλό σου και δεν ξέρεις τι να πρωτομαζέψεις,τι να πρωτοθυμηθεις και τι να ξεχάσεις.Το μόνο συμπέρασμα είναι πως δεν μπορείς να γυρίσεις το χρόνο πίσω.

Μάσκες

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παρατηρώ ανθρώπους, και τι κατάλαβα όλοι κρύβονται πίσω από μάσκες, ακόμα κι εγώ!  Κάποτε έγιναν αιτία για να σταματήσω να πιστεύω σε θεούς και σε δαίμονες. πολύ σύντομα όμως με απογοήτευσαν και αποφάσισα να αρχίσω να κρύβομαι κι εγώ καθώς "Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων" όπως έχει πει και ο Αριστοτέλης! Απλά στην συνέχεια αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχουν ακόμα μεγαλύτερες και ανεξερεύνητες πτυχές στο ανθρώπινο είδος που δεν γνώρισες και δεν θα γνωρίσεις και ποτέ. Ένα μόνο μένει ίδιο, οι άνθρωποι κρύβονται και θα συνεχίσουν να κρύβονται πίσω από μάσκες γιατί έχουν αδυναμίες και προκειμένου να μην γίνουν ευάλωτοι είναι διατεθειμένοι να θυσιάζουν την ταυτότητα τους στον βωμό της ψευτιάς και της ανωνυμίας, Κλείνοντας θα αφήσω ένα ακόμα απόφθεγμα που αποκαλύπτει και μία άλλη όψη του νομίσματος αυτή την φορά του Νίτσε "Όλα τα μεγάλα πράγματα πρέπει να φοράνε πρώτα τρομακτικές μάσκες για να χαραχθούν στις καρδιές της ανθρωπότητας"

I See Humans Βut No Humanity

Πολλές σκόρπιες σκέψεις που προσπαθώ κάθε μέρα να τις απότυπώσω στο χαρτί.Πολλές φορές είναι δύσκολο να γράψω ότι σκέφτομαι.Γιατί ξέρω πως ίσως κάποιοι με κρίνουν.Η αλήθεια είναι πως δεν με νοιάζει και πολύ,γιατί το επάγγελμα του δημοσιογράφου που επέλεξα να ακολουθήσω απετεί να εκφράζω ελεύθερα τη γνώμη μου και να λέω πάντα την αλήθεια.Για να μη χρονοτριβώ θα μπώ κατεθείαν στο θέμα για το οποίο ξεκίνησα να γράφω.Ξέρεις ο τίτλος που επέλεξα για το κείμενο μου πιστέυω πως αντιπροσωπεύει τις μέρες στις οποίες ζούμε.Βλέπω κάθε μέρα ανθρώπους να περνάνε γύρω μου και αναρωτιέμαι έχουν έστω και λίγη  ανθρωπιά μέσα τους;Αν μου συμβεί κάτι αυτή τη στίγμή που περπατάω θα υπάρξει κάποιος από όλους αυτόυς να με βοηθήσει;Νομίζω πως όλοι θα τρέξουν να κανουν live στο instagram να έχουν την αποκλειστικότητα πως ήταν μπροστά σε ένα συμβάν.Η αλήθεια είναι πως αυτό το κείμενο το εμπνέυστηκα από το τραγούδι του Moby,Are you lost in the world like me κάντε ενα κλικ και δείτε το βίντεοκλιπ θα καταλάβετε πολλά.Καλός ή κακός τα social media μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας και κατά τη γνώμη μου οι άνθρωποι έχουν γίνει υποχείριά του κινητού.Βλέπεις τους ενδιαφέρει περισσότερο να δείξουν τα ρουχα τους,τα μαλλία τους και το καινούργιο τους κινητό.Θέλουν να δείχνουν πως διασκεδάζουν βγάζοντας πολλές φωτογραφίες και βιντεο.Και μετά τι;Θα γυρίσουν σπίτι τους και απλά θα τρέξουν να δουν πόσα likes και σχόλια μάζεψαν.Λίγοι είναι αυτοί που περνούν καλά,γυρίζουν σπίτι και σκέφτονται τις πλάκες,τα γέλια και τις καφρίλες που έκαναν.Ή μαλλον να το πω σωστά λίγοι είναι οι αυθεντικοί.Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη γι'αυτό το θέμα αλλά δεν είναι του γούστου μου να γίνομαι κουραστική.

Τα περί αναμνήσεων

Ένα από τα χειρότερα πράγματα που κάνω στον εαυτό μου είναι ότι ποτέ δεν μου αρέσει το παρόν, πάντα οραματίζομαι το μέλλον ή ανατρέχω στο παρελθόν.Η ώρα 6:51 το πρωί και μόλις ανάβω το πρώτο και τελευταίο τσιγάρο της ημέρας πριν πάω να κοιμηθώ.Είναι γιατί συνήθως τέτοιες ώρες έχω να πώ κάτι. Έτσι και τώρα, μόνο που τώρα περισσότερο νοσταλγία νιώθω για τα παλιά παρά νύστα. Και κάθε φορά που το παθαίνω πιστεύω πως αν αλλάξω μικροπράγματα της καθημερινότητάς μου θα ξανά ξυπνήσω τα "φαντάσματα" από το παρελθόν μου και θα τα ζωντανέψω ξανά άλλα μάταια.Πρέπει και κάποια στιγμή να καταλάβω πως η ιστορία ορισμένες φορές, αν όχι πάντα, δεν ξαναγράφεται και να σταματήσω να φέρνω παλιές μνήμες στο κεφάλι μου. Αλλά είναι τότε που αντιλαμβάνομαι μέσα από την κυκλοθυμία και τον εγωκεντρισμό μου πάντα πως δεν είμαστε ούτε οι πράξεις μας αλλά ούτε τα όνειρά μας αλλά οι αναμνήσεις μας. Αυτές είναι που καθορίζουν και τις πράξεις αλλά και τα όνειρα που θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Καλημέρα.

https://www.youtube.com/watch?v=Wt2RBSnO_lE

Λίγα λόγια για το whatever Happend to you

Το όνομα προήλθε από το κομμάτι των Madrugada "Whatever happend to you" και οι αναρτήσεις του θα αφορούν σκέψεις της στιγμής σε μορφή κειμένου, η όπως καλύτερα λέει ο τίτλος ότι σου συμβαίνει! Σκοπός να μαζευτούμε κάποια άτομα που με τα κείμενα τις φωτογραφίες ή ότι άλλο αναρτούν να μπορέσουν να εκφραστούν σχετικά με τους προβληματισμούς και να μεταφέρουν τις σκέψεις τους στην οθόνη και γιατί όχι να υπάρξουν στο μέλλον και συζητήσεις σχετικά.

Με πιο απλά λόγια, σκόρπιες σκέψεις σε συνδυασμό και με οπτικοακουστικό υλικό ως μέσο έκφρασης συζήτησης και προβληματισμού! 

Καλή ανάγνωση!

https://www.youtube.com/watch?v=rPrmT9Gvi4g