Ένα από τα χειρότερα πράγματα που κάνω στον εαυτό μου είναι ότι ποτέ δεν μου αρέσει το παρόν, πάντα οραματίζομαι το μέλλον ή ανατρέχω στο παρελθόν.Η ώρα 6:51 το πρωί και μόλις ανάβω το πρώτο και τελευταίο τσιγάρο της ημέρας πριν πάω να κοιμηθώ.Είναι γιατί συνήθως τέτοιες ώρες έχω να πώ κάτι. Έτσι και τώρα, μόνο που τώρα περισσότερο νοσταλγία νιώθω για τα παλιά παρά νύστα. Και κάθε φορά που το παθαίνω πιστεύω πως αν αλλάξω μικροπράγματα της καθημερινότητάς μου θα ξανά ξυπνήσω τα "φαντάσματα" από το παρελθόν μου και θα τα ζωντανέψω ξανά άλλα μάταια.Πρέπει και κάποια στιγμή να καταλάβω πως η ιστορία ορισμένες φορές, αν όχι πάντα, δεν ξαναγράφεται και να σταματήσω να φέρνω παλιές μνήμες στο κεφάλι μου. Αλλά είναι τότε που αντιλαμβάνομαι μέσα από την κυκλοθυμία και τον εγωκεντρισμό μου πάντα πως δεν είμαστε ούτε οι πράξεις μας αλλά ούτε τα όνειρά μας αλλά οι αναμνήσεις μας. Αυτές είναι που καθορίζουν και τις πράξεις αλλά και τα όνειρα που θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Καλημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου