Μυστήρια και Τρομακτική!

Η ώρα 15:00 το μεσημέρι,κάθομαι μόνη μου στην παραλία και χαζεύω την θάλασσα.Ένα ελαφρύ κύμα σκάει στην ακτή και γω ταξιδεύω ή μάλλον η θάλασσα ταξιδεύει εμένα.Πόσο όμορφη και ταυτόχρονα τρομακτική γιατί στο βάθος της κυριαρχεί αυτό το μπλέ σκούρο χρώμα που δεν σε αφήνει να δεις την ομορφιά της.Είσαι στη μέση του πουθένα και σιγά σιγά βυθίζεσαι,τριγύρω δεν υπάρχει τίποτα δεν μπορείς να πιαστείς από πουθενά για να ανέβεις στην επιφάνεια.Τελικά ανεβαίνεις και συνειδητοποιείς πως βρήσκεσαι μόνος δεν είναι κανείς δίπλα σου να σε βοηθήσει.Παλεύεις να φτάσεις στην ακτή και πρέπει να το κάνεις,αν όχι θα βυθιστείς και πάλι στο χάος.Τα καταφέρνεις κοντεύεις στην ακτή και διακρίνεις μια φιγούρα ανθρώπου,προσπαθείς να φωνάξεις για βοήθεια κολυμπάς όσο πιο γρήγορα μπορείς για να τον φτάσεις,εκεί που νομίζεις πως τον έχεις φτάσει αρχίζει να απομακρύνεται και φεύγει χωρίς να ρίξει καμια μάτια πίσω του και εκεί που απογοητεύεσαι συνειδητοποιείς πως έχεις φτάσει στην ακτή σώος.Η φιγούρα αυτή που επιλέγω για την δική μου μίκρη αυτή ιστορία είναι ο ίδιος σου εαυτός.Ήρθε η ώρα να πάρω το βλέμμα μου από την θάλασσα όσο δύσκολο και αν είναι,καλό μεσημέρι.

ANAΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Υπάρχουν κάποιες ερωτήσεις που ξέρεις πως δεν θα απαντηθούν ποτέ.Ερωτήσεις που ταλανίζουν τους ανθρώπους εδώ και πάρα πολλά χρόνια.Τι είναι σωστό και τι λάθος;Ποιό είναι ηθικό και πιο ανήθικο;Tι είναι φυσιολογικό και τι ανώμαλο;Καρδιά ή λογική,τ είναι πιο δυνατό;Sex ή έρωτας;Δεξιά ή αριστερά;Aν εσύ ξέρεις ποιος είσαι και τι θες δεν σε ενδιαφέρει ποια κατεύθηνση θα ακολουθήσεις.Για μένα δεν υπάρχει καλό ή κακό,διότι εμείς οι ίδιοι οριζουμε τι είναι καλό και τι κακό.Ίσως πρέπει και όλοι εσείς να αρχίσετε να σκέφτεστε λογικότερα και πιο χαλαρά τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας.Δεν χρειάζεται να κατακρίνουμε τον συνανθρωπό μας επειδή έιναι διαφορετικός από εμάς ή μαλλον θα το θέσω καλύτερα,επείδη πιστεύω πως και το αν είσαι ή δεν είσαι διαφορετικός δεν μπορεί να το απαντήσει κανείς εκτός από σένα,δεν πρέπει να δείχνουμε τον συνάνθρωπό μας με το δάχτυλο επειδή νομίζουμε ότι είναι διαφορετικός από μας.Πιστεύουμε ότι είναι διαφορετικός γιατί είμαστε κλειστόμυαλοι,οπισθοδρομικοί και προκατειλημμένοι.Αυτό κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει,πρέπει να καταλάβουμε και να το πιστέψουμε πως όλοι είμαστε ίδιοι και δεν διαφέρουμε σε τίποτα.Επιτέλους ζούμε στον 21ο αιώνα πρέπει να αλλάζουν τα πράγματα θέλοντας και μη προχωράει η ζωή και η κοινωνία που ζούμε.Όλα αλλάζουνε και τίποτα δεν μένει ίδιο.Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω την "πηγή" μου όπως λέμε εμείς οι δημοσιογράφοι,λοιπόν το ερέθισμά μου για το κείμενο αυτό ήταν μια δημοσίευση στο Facebook του Κωνσταντίνου Σακουλά!

Όλα γυρίζουν σαν τρελά!

Είναι αυτές οι περίεργες ώρες για τις όποιες έχω ξαναμιλήσει.Πεφτεις για ύπνο και προφανώς αυτό σου παίρνει ώρα.Θα εξηγήσω το γιατί αμέσως..Νομίζω όλοι το κάνουμε αυτό όλοι σκεφτόμαστε κάποια πράγματα πριν κοιμηθούμε...Θα μιλήσω όμως για μένα και από προσωπική άποψη πιστεύω πως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να χαλαρώσεις και να κοιμηθείς...Χαρακτηρίζω αυτές τις ώρες "περίεργες"γιατί τότε έχεις το χρόνο να σκεφτείς τα πιο τρέλα πράγματα.Πράγματα που έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου και άθελα σου ή άσυναισθητα σου πετάγονται ξαφνικά και σου χτυπάν την πόρτα..Δεν  ξέρεις αν πρέπει να ανοίξεις ή όχι,το σκέφτεσαι..Ξαφνικά  παίρνεις την απόφαση να ανοίξεις και βλέπεις την πιο τρελή,χαζή,περίεργη,αλλοκοτη και παράξενη σκέψη σου.Έρχεται  απρόσκλητη και σου φέρνει τα πάνω κάτω στο μυαλό σου,όλα γυρίζουν σαν τρέλα και προσπαθείς κάπως να τα ισορροπήσεις.μπλέκεις καταστάσεις και πρόσωπα που δεν φαντάζοσουν ποτέ ότι μπορούσαν να συνδιαστούν..πάντα σε τέτοιες σκέψεις ο εαυτός σου είναι ο πρωταγωνιστής και πάντα ο καλός,οι κακοί δεν χωράνε σε αυτές τις σκέψεις..Γιατί θα έφερνα στο μυαλό μου συγκεκριμένα άτομα που έχω πάψει να σκέφτομαι,είναι οι λεγόμενοι "δαίμονες"που ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο μου.Θα μου χαλούσαν αυτές τις περίεργες και παράλληλα όμορφες σκέψεις...Ώρα όμως να κλείσω τα μάτια και να τα ξεχάσω,ως αύριο που θα πέσω πάλι για ύπνο,καληνύχτα.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Πάντα και παντού θα υπάρχει ο εξωτερικός παρατηρητής.Σε  αυτή την περίπτωση ο εξωτερικός παρατηρητής είμαι εγώ.Φτάνει εκείνη η στιγμή της ημέρας  που "χάνομαι" στις σκέψεις μου  και "ταξιδεύω το εγώ μου" και όπου και να βρίσκομαι παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου.Η αλήθεια είναι πως μου φαίνονται όλοι τους πολύ παράξενοι και αλλόκοτοι...Όλα ξεκινούν από τον τρόπο που περπατάνε,τον τρόμο που ντύνονται,τον τρόπο που μιλάνε,στον τρόπο που κινούν τα χέρια τους ακόμη και τον τρόπο που ανάβουν το τσιγάρο τους.Κάποιες φορές όμως είναι και αστείοι γιατί τους βλέπεις χωρίς να ακούς τι λένε και ο τρόπος που μιλάνε στον συνόμιλητή τους είναι τόσο παραστατικός που βάζω μόνη μου τα γέλια.Υπάρχουν όμως και  κάτι πρόσωπα που χάνεσαι στο βλέμμα τους και σκαλώνεις στο χαμόγελο και τα μάτια τους ίσως γιατί έχουν αυτό το μελαγχολικό βλέμμα που αναρωτιέσαι πως θα γίνει να μπώ στο μυαλό τους και να μάθω τι σκέφτονται...Πράγμα αδύνατο όμως..Τα πιο ωραία πρόσωπα για μένα όμως είναι τα αθώα...Τους ρίχνεις μια ματιά στα φευγαλέα και σε κάνουν να θές να μείνεις σε αυτές τις φάτσες..Δεν είναι άλλες από τα πρόσωπα των μικρών παιδιών που φωτίζουν όλους όσους βρίσκονται γύρω τους.Πρόσωπα γλυκά,χαρούμενα,παιχνιδιάρικα κατσούφικα και παραπονιάρικα μόνο όταν τους πέσει το παγωτό τους.Θα μου άρεσε κάθε φορά που "χάνομαι" να βλέπω τέτοιες φάτσες,από την άλλη όμως δεν θα υπήρχε αυτή η περιέργια που έχω εγώ να καταλαβαίνω και να ψυχολογώ τους ανθρώπους  μόνο με μια ματιά...Είναι ένα παιχνίδι που παίζω με τον εαυτό μου δεν ξέρω και δεν θυμάμαι πως προέκυψε  αλλά εμένα μ αρέσει ίσως γιατί νιώθω η σκιά του περαστικού,με κουβαλάει μέχρι να έρθει η ώρα να "ξυπνήσω",να φύγω από τον δικό μου κόσμο και να επιστρέψω στον αληθινό όσο και αν δεν το θέλω..

"ΔΑΙΜΟΝΕΣ"

Μέτά από αρκετό καιρό ήρθε η ώρα να γράψω ξανά.Είναι πολλά εκείνα για τα οποία θέλω να μιλήσω ή στην συγκεκριμένη περίπτωση να γράψω.Σήμερα όμως θα επικεντρωθώ σε ένα θέμα,το οπόιο είναι η διπροσωπία.Κάποια στιγμή θα έγραφα για αυτό και να που ήρθε αυτή η μέρα.Λοιπόν,τη διπροσωπία προσωπικά την θεωρώ το μεγαλύτερο "κακό" πάνω σε έναν άνθρωπο,κάποιοι το θεωρούν ελάττωμα αλλά παιδία μεταξύ μας δεν είναι.Έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους στη ζωή μου,πολλόι από αυτούς είχαν αυτό το "κακό".Θα το χαρακτήριζα ώς έναν"δαίμονα" που εμφανίζεται όποτε γουστάρει,όποτε θέλει να κάνει κακό.Συγκεκριμένα πολλοί από αυτόυς ήταν φίλοι μου,ήταν στη ζωή μου δεν ήταν απλοί γνωστοί,όμως άργησα να το καταλάβω ή μαλλόν δεν ήθελα.Η ώρα 15:30 το μεσημέρι και εγώ σκέφτομαι,σκέφτομαι και ξανά σκέφτομαι και μου έρχονται στο μυαλό εικόνες από άτομα που με πρόδωσαν,που προσπάθησαν να μου το παίξουν φίλοι και να με πλησιάσουν,ίσως για να κερδίσουν κάτι,ίσως για να με μειώσουν,ίσως,ίσως,ίσως.......Ίσως έφταιγα και εγώ που έδωσα αξία,έδωσα τη φιλία μου,έδωσα την συμβουλή μου,έδωσα τη βοήθειά μου,έδωσα ακόμη και την αγάπη μου σε αυτά τα άτομα.ΔΕΝ ΈΠΡΕΠΕ ΌΜΩΣ.Έπαιξαν μαζί μου πολύ καλά,έρχόταν στην επιφάνεια ο"δαίμονας",πλησίαζε και εγώ συνέχιζα να είμαι μαζί του και το καταλάβαίνω τώρα που έχω σταματήσει να τον κοιτάζω στα μάτια.Τον συναντώ ξανά θέλοντας και μη και συνεχίζει ακόμη να το παίζει καλός μπροστά μου και πίσω από την πλάτη μου με "θάβει" και με μειώνει στους γύρω του.Αυτά τα διπρόσωπα άτομα νομίζουν ή πιστεύουν πως μπορούν ακόμη να με κοροιδέψουν και συνειδηοποιώ πως είναι άτομα χωρίς προσωπικότητα και χωρίς καμιά ουσία στη ζωή τους.Κλέινοντας,επιλέγω τη ζωή που θέλω να κάνω εγώ χωρίς κανέναν "δαίμονα¨τριγύρω,με άτομα αγνά και άτομα που με αγαπούν.



https://www.youtube.com/watch?v=j7RmTE0HTWM