Πιστεύοντας λιγότερο στην τύχη και περισσότερο σε συγκυρίες δέχομαι πως κάποια πράγματα απλά έρχονται χωρίς απαραίτητα να τα επιδιώκουμε ούτε καν να τα επιζητούμε. Εκεί μετράμε και ζυγίζουμε διαόλους και στοιχειά μέσα μας για να τεστάρουμε και λίγο-πολύ που μπορούμε να φτάσουμε. Αλήθεια όμως πόσο από τον εαυτό μας θυσιάζουμε κάθε φορά χωρίς να μας εγγυηθεί κανένας τίποτα για όλα όσα θα έρθουν, δίνοντας απλά μία κλοτσιά και πάμε πάλι απ την αρχή; Και βασικά πόσο από τον εαυτό μας θα έχει απομείνει στο ενδεχόμενο μιας ακόμα κλοτσιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου