Aν όχι μοναξιά τότε τι;

Πάντα με δίχαζε το γεγονός ότι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι ενώ αντίθετα όλη μας την ζωή την περνάμε παρέα με άλλους. Δύσκολο να αντιληφθείς και το γιατί αφού και η ίδια η ζωή είναι ένας κύκλος που προσπαθούμε παντοτινά να σπάσουμε ή και να βγούμε απ αυτόν κυρίως για να ξεχωρίσουμε και να δώσουμε φαγητό στην ματαιοδοξία μας. Μόνο που ξεκινάμε ένα νέο κύκλο γύρο από τον εαυτό μας, και ο καιρός περνάει, και ο κύκλος δεν σπάει, και η ζωή προχωράει και δεν μας αρκεί. Ε και μετά παλεύουμε να μην μείνουμε μόνοι μας και ανοίγουμε τον κύκλο για να καλύψουμε την μοναξιά μας. και μετά ξανά κάνουμε κύκλο... Και μετά σταματάς να λυπάσαι καταλαβαίνοντας πως η μοναξιά απαιτείται για κάθε σπουδαία ανακάλυψη!