Τικ τακ τικ τακ και ο χρόνος περνάει...Ο χρόνος έχει πολλά πρόσωπα,ο χρόνος είναι παιδί κλωτσαέι μια μπάλα και τρέχει από πίσω της αν μια στιγμη κουραστεί βρίσκει μια ελιά και κοιμάται στον ίσκιο της..Ο χρόνος είναι γιατρός και απόψε στον πυρετό πάλι ψήνεσαι της καρδιάς μου ο παλμός μες τις οθόνες τρέμει και αφήνεται..Κάποιοι αντιπροσωπευτικοί στίχοι από το τραγούδι "Ο χρόνος"του Παύλου Παυλίδη.Εν μέρη έχει δίκιο ο Παυλίδης εγώ όμως θα χαρακτήριζα το χρόνο "ύπουλο".O χρόνος λένε τα γιατρεύει όλα έγω δεν το ενστερνίζομαι απόλυτα αυτό το ρητό.Πιστεύω πως εμείς οι ίδιοι πρέπει να βρούμε τη δύναμη να πρόχωρήσουμε και να σταθούμε στα πόδια μας.Σίγουρα κάποιοι από εσάς έχετε διαφορετική γνώμη.Μου δίνεται όμως η ευκαιρία μέσα από αυτό το άρθρο να εκφράσω τη γνώμη μου,ποτέ δεν είπα πως είναι σωστή ή λάθος.Το θέμα είναι τι ορίζουμε εμείς σωστό ή λάθος.Ο χρόνος λοιπόν,είναι ύπουλος και θα εξηγήσω το γιατί.Μπορούνε πολλά πράγματα τα οποία θεωρείς δεδομένα να αλλάξουν μέσα σε ένα λεπτό.Μέσα σε ένα λεπτό χάνονται οικογένειες,φιλίες,σχέσεις,άνθρωποι ακόμη και πόλεις ολόκληρες.Μπορεί να βρεθεί απένατι μας και να μας καταστρέψει γι'αυτό κάποιος κάποτε είπε "Δεν πρέπει να υποτιμάμαι τον αντίπαλο".Πολλές φορές λες έλα μωρε θα το κάνω αύριο αυτό που έχω να κάνω σήμερα.Το αύριο και το μέλλον όμως γενικότερα είναι αβέβαιο.Γι'αυτό μην αφήνετε τίποτα για αύριο.
Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017
Ο Χρόνος!
Τικ τακ τικ τακ και ο χρόνος περνάει...Ο χρόνος έχει πολλά πρόσωπα,ο χρόνος είναι παιδί κλωτσαέι μια μπάλα και τρέχει από πίσω της αν μια στιγμη κουραστεί βρίσκει μια ελιά και κοιμάται στον ίσκιο της..Ο χρόνος είναι γιατρός και απόψε στον πυρετό πάλι ψήνεσαι της καρδιάς μου ο παλμός μες τις οθόνες τρέμει και αφήνεται..Κάποιοι αντιπροσωπευτικοί στίχοι από το τραγούδι "Ο χρόνος"του Παύλου Παυλίδη.Εν μέρη έχει δίκιο ο Παυλίδης εγώ όμως θα χαρακτήριζα το χρόνο "ύπουλο".O χρόνος λένε τα γιατρεύει όλα έγω δεν το ενστερνίζομαι απόλυτα αυτό το ρητό.Πιστεύω πως εμείς οι ίδιοι πρέπει να βρούμε τη δύναμη να πρόχωρήσουμε και να σταθούμε στα πόδια μας.Σίγουρα κάποιοι από εσάς έχετε διαφορετική γνώμη.Μου δίνεται όμως η ευκαιρία μέσα από αυτό το άρθρο να εκφράσω τη γνώμη μου,ποτέ δεν είπα πως είναι σωστή ή λάθος.Το θέμα είναι τι ορίζουμε εμείς σωστό ή λάθος.Ο χρόνος λοιπόν,είναι ύπουλος και θα εξηγήσω το γιατί.Μπορούνε πολλά πράγματα τα οποία θεωρείς δεδομένα να αλλάξουν μέσα σε ένα λεπτό.Μέσα σε ένα λεπτό χάνονται οικογένειες,φιλίες,σχέσεις,άνθρωποι ακόμη και πόλεις ολόκληρες.Μπορεί να βρεθεί απένατι μας και να μας καταστρέψει γι'αυτό κάποιος κάποτε είπε "Δεν πρέπει να υποτιμάμαι τον αντίπαλο".Πολλές φορές λες έλα μωρε θα το κάνω αύριο αυτό που έχω να κάνω σήμερα.Το αύριο και το μέλλον όμως γενικότερα είναι αβέβαιο.Γι'αυτό μην αφήνετε τίποτα για αύριο.
Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017
Σαν σβούρα
Ανέκαθεν το φθινόπωρο ήταν η εποχή μου απλά τα τελευταία χρόνια η άνοιξη μου έδωσε να καταλάβω γιατί με μισεί κι αυτή όπως εγώ. Πάντα θεωρούσα πως η άνοιξη είναι ότι ο κούκος στην γνωστή παροιμία,κακή παρομοίωση βέβαια αλλά ούτε η άνοιξη θα φέρει το καλοκαίρι μην το περιμένετε αργεί ακόμη. Με λίγα λόγια αυτή η εποχή απλά γουστάρει να μας κάνει ακόμα περισσότερο κυκλοθυμικούς δεν ξέρω πως αλλά τα καταφέρνει σχετικά εύκολα και μας παίζει σαν σβούρα.Είναι η εποχή που φερόμαστε ως μαριονέτες περισσότερο από κάθε άλλη φορά και όσο και να ο παλεύουμε κάποιοι από εμάς δεν θα αλλάξει! Αλλά που θα πάει θα ξημερώσει.
Σαράβαλο
Σαράβαλο
Σκέψεις!
Πόσο δύσκολο πράγμα οι σκέψεις;Είναι αυτές που σε πάνε στο μέλλον και σκέφτεσαι πως θα είσαι σε 20 χρόνια από τώρα.Είναι οι σκέψεις του παρόντος,που σκέφτεσαι και λες πως θα πραγματοποιήσω τα όνειρα και τις προσδοκίες μου.Είναι όμως και οι σκέψεις που σε πάνε πίσω στο χρόνο και αναπολέις τα παιδικά χρόνια.Πόσο όμορφα και ξέγνιαστα χρόνια..Χωρίς υποχρεώσεις,ευθύνες,χωρίς οικομική κρίση,χωρίς κινητά και facebook.Διασκέδαζες και μόνο που έτρεχες ανέμελως στην πλατεία του χωριού και μόλις βράδιαζε ήξερες πως έπρεπε να γυρίσεις σπίτι.Σε σχέση με τώρα που αν δεν παεί η ώρα 12 το βράδυ δε μπορείς να βγείς γιατί τα club είναι άδεια.Τότε δεν σε ένοιαζε σε ποιον θα μιλάς,με ποιον θα κάνεις παρέα ή με ποιον θα είσαι στην ίδια ομάδα όταν έπαιζες ποδόσφαιρο.Και το αστείο είναι πως είχαμε ένα μικρό μυαλουδάκι που μπορούσε να κατακτήσει όλο το κόσμο.Οι μόνες υποχεώσεις που είχαμε ήταν να είμαστε στην ώρα μας για να παίξουμε.Καταλαβαίνω πως είναι λογικό όταν μεγαλώνεις να έχεις άλλα ενδιαφέροντα,το θέμα είναι να μεγαλώνεις στην ώρα σου.Μη βιαζεστε να μεγαλώσετε χάνεται αυτή η υπέροχη αθοώτητα.Βλέπω κοριτσάκια εν έτη 2017 να βίαζονται να μεγαλώσουν για να φορέσουν ψηλοτάκουνα,να πάρουν κινητό,να βγόυν σε club και να κάνουνε "σχέση".Ναι δεν λεω όλοι τα κάναμε,δεν βγάζω την ουρά μου απ΄έξω,αλλά κάπου στα 21 σου αντιλαμβλανεσαι πως έχεις χάσει πολλά ωραία πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις εαν δεν βιαζώσουν να μεγαλώσεις.Έχεις πλέον πολλά στο κεφάλι σου,φορτωμένο πρόγραμμα και σχεδόν καθόλου ποσωπικό χρόνο και φτάνει εκέινη η στιγμή της ημέρας που σκέφτεσαι πολλά,και ποτε είναι αυτή;Όταν ξαπλώνεις στο κρεβάτι.Όλα γυρίζουν σαν τρελά στο μυαλό σου και δεν ξέρεις τι να πρωτομαζέψεις,τι να πρωτοθυμηθεις και τι να ξεχάσεις.Το μόνο συμπέρασμα είναι πως δεν μπορείς να γυρίσεις το χρόνο πίσω.
Κυριακή 19 Μαρτίου 2017
Μάσκες
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παρατηρώ ανθρώπους, και τι κατάλαβα όλοι κρύβονται πίσω από μάσκες, ακόμα κι εγώ! Κάποτε έγιναν αιτία για να σταματήσω να πιστεύω σε θεούς και σε δαίμονες. πολύ σύντομα όμως με απογοήτευσαν και αποφάσισα να αρχίσω να κρύβομαι κι εγώ καθώς "Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων" όπως έχει πει και ο Αριστοτέλης! Απλά στην συνέχεια αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχουν ακόμα μεγαλύτερες και ανεξερεύνητες πτυχές στο ανθρώπινο είδος που δεν γνώρισες και δεν θα γνωρίσεις και ποτέ. Ένα μόνο μένει ίδιο, οι άνθρωποι κρύβονται και θα συνεχίσουν να κρύβονται πίσω από μάσκες γιατί έχουν αδυναμίες και προκειμένου να μην γίνουν ευάλωτοι είναι διατεθειμένοι να θυσιάζουν την ταυτότητα τους στον βωμό της ψευτιάς και της ανωνυμίας, Κλείνοντας θα αφήσω ένα ακόμα απόφθεγμα που αποκαλύπτει και μία άλλη όψη του νομίσματος αυτή την φορά του Νίτσε "Όλα τα μεγάλα πράγματα πρέπει να φοράνε πρώτα τρομακτικές μάσκες για να χαραχθούν στις καρδιές της ανθρωπότητας"
Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017
I See Humans Βut No Humanity
Πολλές σκόρπιες σκέψεις που προσπαθώ κάθε μέρα να τις απότυπώσω στο χαρτί.Πολλές φορές είναι δύσκολο να γράψω ότι σκέφτομαι.Γιατί ξέρω πως ίσως κάποιοι με κρίνουν.Η αλήθεια είναι πως δεν με νοιάζει και πολύ,γιατί το επάγγελμα του δημοσιογράφου που επέλεξα να ακολουθήσω απετεί να εκφράζω ελεύθερα τη γνώμη μου και να λέω πάντα την αλήθεια.Για να μη χρονοτριβώ θα μπώ κατεθείαν στο θέμα για το οποίο ξεκίνησα να γράφω.Ξέρεις ο τίτλος που επέλεξα για το κείμενο μου πιστέυω πως αντιπροσωπεύει τις μέρες στις οποίες ζούμε.Βλέπω κάθε μέρα ανθρώπους να περνάνε γύρω μου και αναρωτιέμαι έχουν έστω και λίγη ανθρωπιά μέσα τους;Αν μου συμβεί κάτι αυτή τη στίγμή που περπατάω θα υπάρξει κάποιος από όλους αυτόυς να με βοηθήσει;Νομίζω πως όλοι θα τρέξουν να κανουν live στο instagram να έχουν την αποκλειστικότητα πως ήταν μπροστά σε ένα συμβάν.Η αλήθεια είναι πως αυτό το κείμενο το εμπνέυστηκα από το τραγούδι του Moby,Are you lost in the world like me κάντε ενα κλικ και δείτε το βίντεοκλιπ θα καταλάβετε πολλά.Καλός ή κακός τα social media μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας και κατά τη γνώμη μου οι άνθρωποι έχουν γίνει υποχείριά του κινητού.Βλέπεις τους ενδιαφέρει περισσότερο να δείξουν τα ρουχα τους,τα μαλλία τους και το καινούργιο τους κινητό.Θέλουν να δείχνουν πως διασκεδάζουν βγάζοντας πολλές φωτογραφίες και βιντεο.Και μετά τι;Θα γυρίσουν σπίτι τους και απλά θα τρέξουν να δουν πόσα likes και σχόλια μάζεψαν.Λίγοι είναι αυτοί που περνούν καλά,γυρίζουν σπίτι και σκέφτονται τις πλάκες,τα γέλια και τις καφρίλες που έκαναν.Ή μαλλον να το πω σωστά λίγοι είναι οι αυθεντικοί.Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη γι'αυτό το θέμα αλλά δεν είναι του γούστου μου να γίνομαι κουραστική.
Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017
Τα περί αναμνήσεων
Ένα από τα χειρότερα πράγματα που κάνω στον εαυτό μου είναι ότι ποτέ δεν μου αρέσει το παρόν, πάντα οραματίζομαι το μέλλον ή ανατρέχω στο παρελθόν.Η ώρα 6:51 το πρωί και μόλις ανάβω το πρώτο και τελευταίο τσιγάρο της ημέρας πριν πάω να κοιμηθώ.Είναι γιατί συνήθως τέτοιες ώρες έχω να πώ κάτι. Έτσι και τώρα, μόνο που τώρα περισσότερο νοσταλγία νιώθω για τα παλιά παρά νύστα. Και κάθε φορά που το παθαίνω πιστεύω πως αν αλλάξω μικροπράγματα της καθημερινότητάς μου θα ξανά ξυπνήσω τα "φαντάσματα" από το παρελθόν μου και θα τα ζωντανέψω ξανά άλλα μάταια.Πρέπει και κάποια στιγμή να καταλάβω πως η ιστορία ορισμένες φορές, αν όχι πάντα, δεν ξαναγράφεται και να σταματήσω να φέρνω παλιές μνήμες στο κεφάλι μου. Αλλά είναι τότε που αντιλαμβάνομαι μέσα από την κυκλοθυμία και τον εγωκεντρισμό μου πάντα πως δεν είμαστε ούτε οι πράξεις μας αλλά ούτε τα όνειρά μας αλλά οι αναμνήσεις μας. Αυτές είναι που καθορίζουν και τις πράξεις αλλά και τα όνειρα που θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Καλημέρα.
Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017
Λίγα λόγια για το whatever Happend to you
Το όνομα προήλθε από το κομμάτι των Madrugada "Whatever happend to you" και οι αναρτήσεις του θα αφορούν σκέψεις της στιγμής σε μορφή κειμένου, η όπως καλύτερα λέει ο τίτλος ότι σου συμβαίνει! Σκοπός να μαζευτούμε κάποια άτομα που με τα κείμενα τις φωτογραφίες ή ότι άλλο αναρτούν να μπορέσουν να εκφραστούν σχετικά με τους προβληματισμούς και να μεταφέρουν τις σκέψεις τους στην οθόνη και γιατί όχι να υπάρξουν στο μέλλον και συζητήσεις σχετικά.
Με πιο απλά λόγια, σκόρπιες σκέψεις σε συνδυασμό και με οπτικοακουστικό υλικό ως μέσο έκφρασης συζήτησης και προβληματισμού!
Καλή ανάγνωση!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)